contrariant

contrariant
contrariant, ante
(kon-tra-ri-an, an-t') adj.
   Qui se plaît à contrarier. Homme, esprit contrariant.
   Votre communauté n'est point contrariante contre ses abbesses, BOSSUET Lett. abb. 54.
   Que sert une sagesse âpre et contrariante ? Heureuse la vertu douce, aimable et riante !, LA CHAUSSÉE Gouvern. I, 2.
   Qui est de nature à contrarier. Cela est bien contrariant.
   XIVe s.
   Et aucuns sont qui tout au contraire sont contrarians en toutes choses, ORESME Eth. 130.
   XVIe s.
   Ils se persuadent que les doctrines qui y sont contrariantes sont souillées d'impiété, LANOUE 67.
   Contrarier. L'ancien français avait contrarios, contralios.

Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré. . 1872-1877.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Regardez d'autres dictionnaires:

  • contrariant — contrariant, iante [ kɔ̃trarjɑ̃, jɑ̃t ] adj. • 1361; de contrarier 1 ♦ Qui est porté à contrarier. Homme contrariant. Il n est pas contrariant ! Un esprit contrariant. 2 ♦ (1787) (choses) Qui contrarie. Comme c est contrariant ! ⇒ agaçant,… …   Encyclopédie Universelle

  • Contrariant — Con*tra ri*ant, a. [LL. contrarians, p. pr. of contrariare to oppose, fr. L. contrarius: cf. F. contrariant, p. pr. of contrarier to contradict. See {Contrary}.] Contrary; opposed; antagonistic; inconsistent; contradictory. [R.] [1913 Webster]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • contrariant — CONTRARIANT, ANTE. adject. Qui est porté par caractère à contrarier. Esprit contrariant. Humeur contrariante. Il est contrariant …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • contrariant — contrariánt adj. m. (sil. ri ant), pl. contrariánţi; f. sg. contrariántă, pl. contrariánte Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  CONTRARIÁNT, Ă adj. 1. care contrariază. 2. plictisitor, jenant. (< …   Dicționar Român

  • contrariant — Contrariant, [contrari]ante. adj. v. Qui est d humeur a contredire. Esprit contrariant. humeur contrariante. il est si contrariant …   Dictionnaire de l'Académie française

  • contrariant — index adverse (opposite), hostile Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • CONTRARIANT — ANTE. adj. Qui se plaît qui aime à contrarier. Vous êtes bien contrariant, bien contrariante. Esprit contrariant. Humeur contrariante.   Il signifie aussi, Qui est de nature à contrarier. Cela est bien contrariant …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)

  • CONTRARIANT, ANTE — adj. Qui aime à contrarier. Vous êtes bien contrariant, bien contrariante. Esprit contrariant. Humeur contrariante. Il signifie aussi Qui est de nature à contrarier. Cela est bien contrariant …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

  • contrariant — n. person who contradicts; opposer …   English contemporary dictionary

  • contrariant — con·trar·i·ant …   English syllables

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”